پايين را نگاه نکن،چشم به آسمان بدوز و بالا و بالا تر برو
بال بگشاي و با تمام وجودت حس کن که آسمان از آن توست
در اعماق خيالت چيزي به يادگار نگذاشته اند
حتي نوازش روح لطيفت را نثارت نکردند،و شور و حال کودکي شيرين را
بايد رسيد به باورهاي سفيد و بي آلايش و با تمام وجود آن را لمس کرد
چقدر پرگشودن آسان مي باشد
اي کاش از آغاز پرواز پر مي گشودم و به پايان ميرسيدم
اينجا در اين سوي آسمان به خودشناسي رسيده ام
گويا در اينجا همه چشم براه من بوده اند
در زيباترين پرده ي افکارم هم تصور نمي کردم که روزي رسيدن را تجربه کنم
و در اين گستره ي بي پايان همسايه ي آسمان شوم
آري من اينجا در همسايگي آسمان شروعي دوباره را به افکار خاک گرفته ام نويد خواهم داد
حامد
نگارش:حامد سروش
1388/11/02
[email protected][email protected]